A escola é un lugar descoñecido que pode producir no neno sentimentos de perda e abandono, fronte á seguridade e protección do seu mundo familiar. Pero, é ademais, un lugar cheo de suxestións e propostas atractivas que proporciona novas experiencias e relacións, novos amigos cos que compartir xogos e afecto.
Os nenos necesitan tempo e boas experiencias dentro da escola e comprobar que cada día suceden as mesmas cousas e que os seus pais sempre volven buscarlles, mostrándolles a súa alegría polo reencontro.
Todos os temores internos do neno (inseguridade, angustia, medo...) iranse desvanecendo aos poucos. Que o neno exprese os seus sentimentos é unha reacción totalmente sa. Nada nin ninguén pode evitalos. Só el mesmo, de forma voluntaria, decidirá superalos, chegado o momento.
Deste xeito a superación do período de adaptación convértese nunha CONQUISTA PERSOAL, e a escola chega a ser un lugar onde o neno se sente seguro e no que pode chegar a gozar.
COMO PODEN EXPRESAR OS NENOS AS SÚAS EMOCIÓNS NO PERÍODO DE ADAPTACIÓN Á ESCOLA INFANTIL
Cada neno, cada nena, vive o seu propio proceso, os seus conflitos lóxicos de maneira individual. Non existe un período de adaptación estandarizado, nin nos comportamentos nin no tempo que cada un necesita.
Con todo referirémonos ás condutas mais frecuentes que poden darse nos nenos neste período, que nos axuden a interpretalas dentro dun proceso normal:
- Comportamentos de timidez ou inhibición. Íllanse, non expresan os seus sentimentos, evitan a comunicación co educador...
-Móstranse tristes e chorosos
- Rexeitan o contacto co educador e cos outros nenos.
-Danse rabechas e prantos, sobre todo no momento da entrada á escola.
-Non queren comer nin durmir a sesta.
- Xa en casa, non se separan de mamá ou papá. Nin queren quedar cos avós, veciños ou amigos.
-Alteracións no soño; espertar bruscamente reclamando atención...
-Menos usualmente poden sentir dor de tripa, vómitos e mesmo febre.
Todos estes comportamentos irán desaparecendo paulatinamente na medida en que o neno vaia resolvendo o período de adaptación.
Fronte ao conflito interno do neno, axudará a serenidade dos adultos que lle coidan e proporciónanlle seguridade e apoio, contribuíndo así a acougar os seus temores.
UNHA VEZ ADAPTADOS OS NENOS PODEN:
- Ofrecer e aceptar a comunicación afectiva co seu educador e cos outros nenos.
- Xogar e utilizar os materiais e o espazo da aula con independencia e autonomía.
-Sentirse seguros e expresar as súas experiencias e emocións
COMO PODE A FAMILIA AXUDAR AO NENO NO SEU PROCESO DE ADAPTACIÓN Á ESCOLA INFANTIL
Posiblemente sexa difícil observar a angustia e os temores do voso fillo nos primeiros días de escola sen que dubidedes se merecerá ou non a pena.
Tamén nos pais poden aparecer sentimentos ambivalentes durante o período de adaptación. Por unha banda a escola infantil é recoñecida como boa para o neno, e por outro, darse sentimentos de culpa por non poder coidarlle; e mesmo de rivalidade co educador que establecerá un vinculo afectivo con el, e será partícipe dos seus novos descubrimentos e aprendizaxes.
Podedes sentir desconfianza ante a separación do neno. Á fin e ao cabo tedes que deixar ao voso fillo ao coidado de persoas alleas.
É conveniente aceptar e tolerar estes sentimentos como naturais e humanos, evitando as dobres mensaxes que ás veces se dá aos nenos. Un exemplo frecuente disto, é dicirlles que na escola estarán moi ben con bágoas nos ollos ou cun evidente xesto de inseguridade. Os nenos perciben todos estes sentimentos que inflúen, indubidablemente, no seu proceso de adaptación.
As expectativas que os pais teñades con respecto á escola e a confianza nas posibilidades do neno influirán decisivamente en como el vaia resolvendo o seu proceso de adaptación.
De aquí a conveniencia de coñecer a escola e ás persoas responsables da mesma. Por isto organízanse entrevistas e reunións que contribúan a aclarar dúbidas e a establecer un clima de diálogo e confianza.
Escola e familia deben acordar, previamente á incorporación do neno, e en función das súas posibilidades de organizarse, os criterios a seguir durante o período.
Establecer criterios comúns entre educadores e pais, e respectalos axudará a realizar un proceso claro no que se evite a confusión e favoreza a adaptación do neno á escola infantil.
UNHA VEZ O NENO ESTEA INCORPORADO Á ESCOLA
-É importante manter un intercambio cotián entre familia e escola para conseguir que a educación dos nenos sexa coherente e significativa. No período de adaptación é fundamental que cada día, pais e educador valoren conxuntamente, na entrada e na recollida do neno, a evolución do proceso. Os horarios de traballo e a organización familiar ás veces non permiten esta situación ideal. Con todo parécenos conveniente que este esforzo se faga durante os primeiros días. O vínculo afectivo que os nenos establecen coa escola vese favorecido se participan os seus pais ou familiares máis directos.
-O familiar que acompañe ao neno á escola debe despedirse sempre, procurando unha despedida curta, clara e evitando o engano ou a chantaxe. Despedirse do neno evitará que desconfíe e daralle seguridade a longo prazo, aínda que de momento chore. Non é conveniente aproveitar que estean despistados para irse, nin prometerlles caprichos, nin dicirlles que se se portan ben lles imos a querer máis. Si convén facer algunha referencia ao reencontro, por exemplo dicirlles, mamá virá buscarche despois da sesta ou cando volva buscarche iremos ao parque....
-Convén graduar os períodos de permanencia do neno na escola durante os primeiros días, sempre que sexa posible e a organización laboral permítavolo. Deste xeito pódense ir ampliando progresivamente e en función dos progresos do neno, os tempos de estancia até chegar a completar a xornada escolar. Cada día, o educador e a familia, na recollida do neno, valoraredes a conveniencia de manter ou ampliar o horario que fixásedes previamente para este momento.
-Outro aspecto importante neste momento difícil para o voso fillo, é tratar de entender e aceptar o que lle está pasando. Aceptar os seus sentimentos como naturais e expresalo así, dialogando con el. Achegarlle experiencias positivas de contacto (xogar, pasear, bañarlle...), é a mellor maneira de axudarlle, de acougar o seu conflito interno, dándolle o tempo necesario, sen esixencias e con moita serenidade.
- Fronte ao conflito interno que o neno está a vivir, axudará a serenidade dos adultos que lle coidan, proporcionándolle a seguridade e o apoio que contribúan a ir acougando os seus temores.
Así que non vos desesperedes, déixovos un vídeo para que o vexades mentres tanto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario