Recibimos a visita,non de un, se non de dous "coelliños brancos"...por xentileza da mamá de Mauro.Porque a valentía non depende do tamaño.
"Érase unha vez un coelliño branco. Un día foi buscar coles á horta para
facer un caldiño. Cando o coelliño volveu á casa, atopou a porta pechada
e petou. -Quén é? –preguntou un vozarrón desde dentro.."
No hay comentarios:
Publicar un comentario